Yine üstüme çöktü ağırlığın
Atsam atılmıyor
Suya bile katılmıyor
Öyle ayrık
Öyle sen
Esnesem gitmiyor
Kokusu olsa tanırım
Ne kadar gerekirse uzak kalırım
Ama hep en sevdiğim renk
Öyle inandırıcı
Gelip göğüs kafesime oturuyor
Sormasam da anlatıyor;
"Hani sen geliyordun
Kendime geliyordum ben de
İçimde sevilmeye değer o küçük, ufacık yer
Görünür oluyordu
Ya da ben öyle sanıyordum
Kendimi de götürdüğüm her yerin
Hem sebebi hem sonucu oluyordun
Kazanan mevsimler oluyordu
Konuştuğumuz çiçekler söylemişti bunu
Bahar kokan her şey biraz yalancıydı
İşte bu yüzden
Biraz anlamazlıktan gelip
Bir süre daha sarılıyorduk
Yaşadığımız her şeyi biraz kullanılmış bulup
Yabancılaşıyorduk
Sonra çekip gidip semaya
Ayak basılmamış gezegenler aramayı düşünüp
Gülüşüyorduk"
Duruyor birden
Derin bir nefes alıyor
Çok yorgun gibi soluyor
Anlaşılmaz sorular soruyor
En son göğüsümden kalkıp
Enseme oturuyor
Tansiyonum artar
Çok yükseklerden aşağı sarkar
Gibi oluyor
Biliyorum gitmeyecek
Gittiğinde ise
Çağırsam da gelmeyecek
Yine üstüme çöktü ağırlığın
Çok zordur bilirim
Hala gittiğin yerlerde yaşamak
Ait olacak yerler aramak
Sen şimdi git
İstersen yine gel
Çünkü neden sonra varılır hedeflere
Neden sonra bakılmaz bir daha geri
İşte onu bilmem
Bilmemek erdemse
Erdem'ler bizde yatıda...
2 Nisan 2017 Pazar
Hikaye Dükkanı -3-
Bu çok sık olmuyordu.
Dükkanı açtığım günden beri her seferinde; tamam, bunu beklemiyordum, şimdi bu hikayenin içimdeki ekosu ile uzunca bir süre geçireceğim, olur olmaz kabuslar görüp puslu sabaha karşılarda yatağımda ellerimin üzerine oturup sağa sola sallanarak "bırakacağım bu işi" dediğim anlar olmuştu. Beni çok sarsan, inandığım değerleri çok sert sorgulayan, yaşadığım onca şeye karşın hayatın içinde kendimi önemsiz bir figüran gibi hissettirerek, iyi niyetli ve geleceğe dair umutları olan bir kişi olmanın en zor şey olduğunu anlatan bu hikayeler, kahramanları ile birlikte artık beni de kapsayarak o tecrübenin ortağı yapıyordu. Bir kez o ortak anının bir parçası oldunuz mu, kabuslardan, halüsinasyonlardan, yerli yersiz gelip sizi yakalayan o duygulardan kurtulamıyordunuz. Anlamayı ve sindirmeyi geçtim bazı hikayeleri dinlemeye bile dayanabilmek çok zor oluyordu. Bu yüzden güzelce etiketleyip kaldırmadan kafamın içinde aylarca birlikte yaşadığım hikayeler oluyordu. Elçiye zeval oluyordu. İçinde kaybetmek olmayan oyunlarla büyümüş çocukların bir yere koyamadıkları ama bir türlü de anlatmayı beceremedikleri hikayelerinin istirahatgahı olan dükkan aynı zamanda bir çeşit ikinci hayat ihtimali oluyordu onlar için.
İçinde çok inanılmaz ilişkiler, zaman ve mekanın kaybolduğu, gerçekliği sorgulanabilir anlar olan çok hikaye dinlemiş ve bazen kendi gerçekliğimi sorgulayacak kadar kaybolmuş hissettiğim anlar olmuştu. Ama bu... Ana karakteri ben olan bir gariplik beni gelip bulmuştu. Babamdan bir mektup gelmişti. Daha kısa süre önce ellerimle toprağın altına koyduğum babamdan bir mektup. Almak ister miydim? Alsam açmak ister miydim? Açsam okumak ister miydim? Şakacı bir işgüzarın zamansız bir şakası mı yoksa bizzat iş bilmez PTT'nin rutin bir gecikmesi miydi?
Kapının üstündeki şamadıra şıngırdadı, kafamı kaldırdığımda elinde öbür dünyadan bir mektupla geldiğini iddia eden yabancı gitmişti. Bordo siyah montu merdivenleri inerek kalabalığa karıştı. Kıpırdayamamıştım. Mektup masanın üzerinde duruyordu. Beyaz bir zarf. Kendi hikayeme giriş bileti...
Dükkanı açtığım günden beri her seferinde; tamam, bunu beklemiyordum, şimdi bu hikayenin içimdeki ekosu ile uzunca bir süre geçireceğim, olur olmaz kabuslar görüp puslu sabaha karşılarda yatağımda ellerimin üzerine oturup sağa sola sallanarak "bırakacağım bu işi" dediğim anlar olmuştu. Beni çok sarsan, inandığım değerleri çok sert sorgulayan, yaşadığım onca şeye karşın hayatın içinde kendimi önemsiz bir figüran gibi hissettirerek, iyi niyetli ve geleceğe dair umutları olan bir kişi olmanın en zor şey olduğunu anlatan bu hikayeler, kahramanları ile birlikte artık beni de kapsayarak o tecrübenin ortağı yapıyordu. Bir kez o ortak anının bir parçası oldunuz mu, kabuslardan, halüsinasyonlardan, yerli yersiz gelip sizi yakalayan o duygulardan kurtulamıyordunuz. Anlamayı ve sindirmeyi geçtim bazı hikayeleri dinlemeye bile dayanabilmek çok zor oluyordu. Bu yüzden güzelce etiketleyip kaldırmadan kafamın içinde aylarca birlikte yaşadığım hikayeler oluyordu. Elçiye zeval oluyordu. İçinde kaybetmek olmayan oyunlarla büyümüş çocukların bir yere koyamadıkları ama bir türlü de anlatmayı beceremedikleri hikayelerinin istirahatgahı olan dükkan aynı zamanda bir çeşit ikinci hayat ihtimali oluyordu onlar için.
İçinde çok inanılmaz ilişkiler, zaman ve mekanın kaybolduğu, gerçekliği sorgulanabilir anlar olan çok hikaye dinlemiş ve bazen kendi gerçekliğimi sorgulayacak kadar kaybolmuş hissettiğim anlar olmuştu. Ama bu... Ana karakteri ben olan bir gariplik beni gelip bulmuştu. Babamdan bir mektup gelmişti. Daha kısa süre önce ellerimle toprağın altına koyduğum babamdan bir mektup. Almak ister miydim? Alsam açmak ister miydim? Açsam okumak ister miydim? Şakacı bir işgüzarın zamansız bir şakası mı yoksa bizzat iş bilmez PTT'nin rutin bir gecikmesi miydi?
Kapının üstündeki şamadıra şıngırdadı, kafamı kaldırdığımda elinde öbür dünyadan bir mektupla geldiğini iddia eden yabancı gitmişti. Bordo siyah montu merdivenleri inerek kalabalığa karıştı. Kıpırdayamamıştım. Mektup masanın üzerinde duruyordu. Beyaz bir zarf. Kendi hikayeme giriş bileti...
Rezervasyon şart
Sırat köprüsü gerçekten var
Yap işlet emret
Gişelerden önce trafik kıyamet
Aynı İstanbul
Hakkını bu dünyada alamayan
Hakkının peşinde
Biraz sabırsız
Biraz inancı sınanmış
Emekliye çift ikramiye tam da bu aydı
Bilemeyecekler
Yalan yanlış anlayıp hezeyan yaratan var
Aşkı yanlış anlamış bir zat
Bir tamamlanma hikayesi anlatıyor
Gökten üç elma düşmüş
Yersen
Çok isteyip alamayanlar
Çok sevip kavuşamayanlar
Çok planlayıp yapamayanlar
Sanırsın bir nev-i rehabilitasyon merkezi
Sen neyi aradın fani?
Ne kadar inandın?
Çünkü cennet de reddedebilen bir müessese
Şaka değil
Tüm cihanların en talep gören yeri
Rezervasyonsuz yer
Malumunuz pek bulunmuyor.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)