Havalar bir türlü ısınamamış
Deprem habercisi köpekler suskun
Gönülsüz yazdığım günlüğün kapağı sararmış
Kalemi körelmiş
Ara sıra uğradığım annemin mezarı merhameti hatırlatır olmuştu
Sonra sen çıkageldin
Ne güzel süprizdi diye düşünmüştün geri dönmen
Zamanlama bahar
Küskünlükler küllenmiş
Tıka basa dolu küllükler temizlenmiş
Ve son gördüğünde çocuk olan mahalleli seni tanımıştı
Şimdi başbaşaydık
Beraber yalnızlık
Şimdi çok zordu
Kabul etsem yarışmayı gözüm yemiyor
Kaçsam yine gururum razı gelmiyordu
En iyisi sen gitseydin
Tüm suslunlukları yanına alıp
Kirlenmiş tüm sesleri arkadaş bırakarak boş bardakların yanına
Ve hiç gelmemiş saysaydın kendini
Geri dönüşler güzeldir diye düşünseydim ben de
Elimde sigaram
Gönlümde seninle...
