Uzun zamandır filtre ayarlarıyla oynanan algıyı normallestirmek ne kadar zormus. Sahip olduğunu sandığın herseyi fabrika ayarlarına döndürmek, hatta sahip olma fikrinin degerini sifirlayarak kaybedip kapatmak kolay da, bilgisayarı yeniden başlatmak gerekiyor. Aferin lan bilgisayar terminolojisi seni yazan adamlar oldukça zekiymis. Şimdi bu ayarlarla açılıp yeniden başlamak zamanı. Ohh be, sahip olmak yok, herşey kiralık, olması gerektiği gibi. Sahibi olduğunu sandıkların ; ev,araba,mutluluk,hayat hepsi değişik uzunluklarda kiralik varlıkların. Kiranı belli süre icin peşin yatirmanin bir zararı olmasa da algı olarak o seye sahipmişsin hissi uyandırması çok insanı bir zaafımız. Bak mesela para biriktire biriktire aldığını sandığın ev, parasını pesin yatırıp senin olduğunu sandığın hayatın bitiminde uzun süre kiraladığın hayatının mutluluklarına devrediliyor. Gerçi bu süre icinde senin birşeyin sahibi oldugun hazzını yaşatıyor sana, en azından bu ise yarıyor, mutlu bir ölü olmaya. Şimdi bu seviyeye gelince düşünce bir "mal sahibi"yle konuşup ev kiralamak da pek mümkün olmuyor.
Kiracı : İyi günler Hilmi bey, kiralık eviniz için aramıştım. Gerçi biz aracı arkadasla bir çok detayı konuştuk.
Mal sahibi : Evet, haberim var.
Kiracı : Bir noktada takıldık, evi kiralama sürem belli değil.
Mal sahibi : Kira kontratlarımızı en az 1 yıllık olarak yapıyoruz. Tabii başka bir takım isteklerimiz de var.
Kiracı : Bu yil boyunca hayatta kalmayı planlamanız güzel fakat kendim icin aynı sözü veremiyorum.
Mal sahibi : Efendim ?
Kiracı : Diyorum ki ne güzel, kontrat suresi dışındaki talepler nelerdir ?
Mal sahibi : Şimdi, genel ahlak açısından aykırı davranışlar olmamasına özen gösterilmesini istiyoruz.
Kiracı : Karşı komşuyla kırıştırmak yok yani, aslında teklifiniz güzel, bugünden itibaren en az bir yil ahlaklı sekilde yasamalıyım.
Mal sahibi : Anlatamadım galiba ?
Kiracı : Yok efendim çok net anlattınız fakat aracı arkadas bize hiç gusül abdestli ve yasam garantili olduğunu söylemedi evin. Bence bu durumda kira da bir miktar artmalı.
Mal sahibi : Anlayamadım ?
Kiracı : Ben anladım Hilmi bey, ben sizin sahip olduğunuzu sandığınız vaktinizi fazla almayayım, zira çok kıymetli. İyi günler.
14 Kasım 2012 Çarşamba
4 Eylül 2012 Salı
Güle güle sevdam
Güle güle sevdam,
Gidecegini hic düsünmedigimden kendimi hazirlayamadim
Hosgeldin hüznüm,
Karanligim,
Düzgün bir vedalasma olsun cok istedim
Ama,
Bilseydim burnumun boynunun kivrimlarinda son saklanisi oldugunu
Ya da o sevismemizin sessizce aramiza koydugu mesafeyi
Caresizce debelenirken kiyilarinda
Sana hic sahip olamayacagimi bilseydim
Keske,
Daha alimli calimli bir veda hazirlayabilirdim
Ki, vedalar kotu degildir
Iyi niyetlerle ve dileklerle
Keske,
Olabilse...
Hayatimin degismezi, yetisememeler
Yetememeler gibi,
Karanligim, haketmedin mi hos bir karsilamayi
Hüznüm
Ki, karsilamalar hep iyi olmustur
Onca beklemelerin ardindan
Keske,
Olabilse...
Simdi durum bu,
Ortalik cok daginikti geldiginizde
Hem hazirsizlik,
Hem hazimsizlik
Nasilsa cokca vaktimiz olacak
Yatiya gelmissiniz gibi cunku
Keske,
Olmayabilse...
Biraz bekleyebilirseniz,
Ben hic hazir olmadigim
Pek iyi de olmayan bir veda etmeliyim
Sevdama...
Gidecegini hic düsünmedigimden kendimi hazirlayamadim
Hosgeldin hüznüm,
Karanligim,
Düzgün bir vedalasma olsun cok istedim
Ama,
Bilseydim burnumun boynunun kivrimlarinda son saklanisi oldugunu
Ya da o sevismemizin sessizce aramiza koydugu mesafeyi
Caresizce debelenirken kiyilarinda
Sana hic sahip olamayacagimi bilseydim
Keske,
Daha alimli calimli bir veda hazirlayabilirdim
Ki, vedalar kotu degildir
Iyi niyetlerle ve dileklerle
Keske,
Olabilse...
Hayatimin degismezi, yetisememeler
Yetememeler gibi,
Karanligim, haketmedin mi hos bir karsilamayi
Hüznüm
Ki, karsilamalar hep iyi olmustur
Onca beklemelerin ardindan
Keske,
Olabilse...
Simdi durum bu,
Ortalik cok daginikti geldiginizde
Hem hazirsizlik,
Hem hazimsizlik
Nasilsa cokca vaktimiz olacak
Yatiya gelmissiniz gibi cunku
Keske,
Olmayabilse...
Biraz bekleyebilirseniz,
Ben hic hazir olmadigim
Pek iyi de olmayan bir veda etmeliyim
Sevdama...
13 Temmuz 2012 Cuma
Indian in Amsterdam
Herkesin bildigi sarkidaki gibi "Oooo Oo i am an indian, i am a fuckin' indian, i am indian man in Amsterdaaaaam"
Gelindi yine alcak memlekete ( burada alcak deniz seviyesinin altinda seklinde de algilanabilir ki adi oradan gelmedir, nether lands ; alcak memleket )Madem kendimiz kazdik, baktik ki boguluyoruz, kurtulmak icin kanallar kazalim gun gelir efsane oluruz gibi bir fikirle yola cikan memleketin tum dunyayi hicbir sey uretmeden satis rekorlari kirarak kerizlemis olmasina sasmamak lazim. Lakin hikayeden TOKİ ye esasli dersler de cikarilabilir. Simdi, hayati alcaklikla gecmis, hani oradan gelmis bir millet olarak her turlu alcakligi bulmak mumkun Amsterdam da bilingidigi uzere. Avrupa cografyasinda fahiseligin, uyusturucunun hic bilemedin mantarli keklerin serbest ve dolayisiyla sebil oldugu bu sevimli sehircigin bana yansiyan en bariz alcakligi ise guzelim beni (Turk) hintliye benzetme hastaligindan gelmektedir. Gelmisiz suraya iki gunlugune, biraz cakma arjantin steyk yiyip, kizlarimiza biraz bakicaz, en babasindan bir bisiklet kiralayip bir sehir parkina gidip terkedicez. Bu kadar hakkimiz yok mu allah askina, her firsatta yakalayip komik komik yerlerde niye beni hintliye benzetiyorsunuz ? Kasit aramaya baslasam yeridir. Hani almanya dan zorlayarak ortak oldugun (ama hakkini vermek lazim, esasli yapiyor kimi muessese:) ) pattis kizartmasiyla bira keyfi yapicaz iki dakika, kendi basima kizartamiyorum ya mecbur bir kafe lazim, sirine garson ablam gelip kafadan siparisi alip gidecegine dialoga girip arada derede mutlaka yapistiyiyor ;
- Hintli misiniz ?
Bu kibar versiyonu
- Hintli olmalisiniz !
Buna biraz daha gicigim iste :) Takside, trende, restoranda, gece barda, abuk ve de subuk heryerde hatta bu sefer RedLight ta bile kurtulamiyorum bu lanetten. Alcak memleket n'olcak ! Tam kendimi en guvenli gordugum, az konusulan cok bakisilan, testesteron seviyesi deniz seviyesinin fevkalade fevkinde olan RedLight a atiyorum. Genel bakiciyim. Sanirim genetik hastaligim. Gecelim efendim, geziniyorum. Bakiyorum bir odacik, ablamiz cok guzel, yine ayni vaka, abla baska bir cografyada bir yildiz olacagini hic dusunmemis, ya da buranin yildizi, kapida ki kuyruktan anlasilan bu. Goz goze geliyoruz, ya da bana oyle geliyor cunku genelde bakisildigi icin bu konuda iletisim kurmayi super beceriyorlar. Her erkek gibi gaza gelerek, akvaryumdaki baliklara yem atmak uzere olan adam gibi hem sefkat hem suratta eksi bir ifade yaklasiyorum. Baligimiz cok guzel hem de interaktif ! Birden aciyor kapiyi, iste bunu beklemiyorum! Zaten cok yaklasamam bu camlara, kut aciyor kapiyi basliyor konusmaya;
- Hi baby, you wanna fly ?
- Sometimes yes, but you know mankind tried so hard to ......."
Sacmaliyorum biraz. Faydali olmuyor, ben gibi milyonlari gormus ablamiz fazla sure tanimiyor bana.
- Come inside
- Geliyorum zaten :)
Anlamiyor tabii, fakat benim biraz rahatlamaya ihtiyacim oldugunu kavriyor. Bu cabasini takdirle karsiliyorum cunku kapiyi aciyor olsa herkesi iceri alabilir. Evet, bu ornekte de goruldugu gibi insan fahisenin de kendine ozel hissettirmesini istiyor. Neyse, konusmaya baslayacak da ne diyecek acaba derken ;
- Don't be shy baby, i like indian man !
Diye unluyor. Ani bir tepkime basliyor bunyede, az once kasik bolgesinde toplanmis olan kan hizla bolgeyi terkediyor, nasil bir rota izliyorsa, dilim agzimin icinde isiniyor, kulaklarim isiniyor, sol gozum seyiriyor.
- Indian ? No, OTTOMAN !
Diyesim gelse de
- Sorry
Diye kesip uzaklasiyorum kapidan. Bu sefer en olmadik yerde yakalaninca, eskide kaldigina inandigim bir kizginlik tepkisi gelistiriyorum uzaklasirken;
- You are finished my girl, finished you know, i have a lot of friends...
Gibi bagiriniyorum, turkce tabii. Donuyorum otele, resepsiyondaki ablamizla hic yuz goz olmuyorum, daha fazlasini kaldiracak gibi degilim. Allahtan da yarin donuyorum bu alcak memleketten.
Ps : kanal boyunca yururken, ilk gercek coffee shop Bulldog un ordan soldan 3. Odacik, gitmeyin olm, protesto!!!
Gelindi yine alcak memlekete ( burada alcak deniz seviyesinin altinda seklinde de algilanabilir ki adi oradan gelmedir, nether lands ; alcak memleket )Madem kendimiz kazdik, baktik ki boguluyoruz, kurtulmak icin kanallar kazalim gun gelir efsane oluruz gibi bir fikirle yola cikan memleketin tum dunyayi hicbir sey uretmeden satis rekorlari kirarak kerizlemis olmasina sasmamak lazim. Lakin hikayeden TOKİ ye esasli dersler de cikarilabilir. Simdi, hayati alcaklikla gecmis, hani oradan gelmis bir millet olarak her turlu alcakligi bulmak mumkun Amsterdam da bilingidigi uzere. Avrupa cografyasinda fahiseligin, uyusturucunun hic bilemedin mantarli keklerin serbest ve dolayisiyla sebil oldugu bu sevimli sehircigin bana yansiyan en bariz alcakligi ise guzelim beni (Turk) hintliye benzetme hastaligindan gelmektedir. Gelmisiz suraya iki gunlugune, biraz cakma arjantin steyk yiyip, kizlarimiza biraz bakicaz, en babasindan bir bisiklet kiralayip bir sehir parkina gidip terkedicez. Bu kadar hakkimiz yok mu allah askina, her firsatta yakalayip komik komik yerlerde niye beni hintliye benzetiyorsunuz ? Kasit aramaya baslasam yeridir. Hani almanya dan zorlayarak ortak oldugun (ama hakkini vermek lazim, esasli yapiyor kimi muessese:) ) pattis kizartmasiyla bira keyfi yapicaz iki dakika, kendi basima kizartamiyorum ya mecbur bir kafe lazim, sirine garson ablam gelip kafadan siparisi alip gidecegine dialoga girip arada derede mutlaka yapistiyiyor ;
- Hintli misiniz ?
Bu kibar versiyonu
- Hintli olmalisiniz !
Buna biraz daha gicigim iste :) Takside, trende, restoranda, gece barda, abuk ve de subuk heryerde hatta bu sefer RedLight ta bile kurtulamiyorum bu lanetten. Alcak memleket n'olcak ! Tam kendimi en guvenli gordugum, az konusulan cok bakisilan, testesteron seviyesi deniz seviyesinin fevkalade fevkinde olan RedLight a atiyorum. Genel bakiciyim. Sanirim genetik hastaligim. Gecelim efendim, geziniyorum. Bakiyorum bir odacik, ablamiz cok guzel, yine ayni vaka, abla baska bir cografyada bir yildiz olacagini hic dusunmemis, ya da buranin yildizi, kapida ki kuyruktan anlasilan bu. Goz goze geliyoruz, ya da bana oyle geliyor cunku genelde bakisildigi icin bu konuda iletisim kurmayi super beceriyorlar. Her erkek gibi gaza gelerek, akvaryumdaki baliklara yem atmak uzere olan adam gibi hem sefkat hem suratta eksi bir ifade yaklasiyorum. Baligimiz cok guzel hem de interaktif ! Birden aciyor kapiyi, iste bunu beklemiyorum! Zaten cok yaklasamam bu camlara, kut aciyor kapiyi basliyor konusmaya;
- Hi baby, you wanna fly ?
- Sometimes yes, but you know mankind tried so hard to ......."
Sacmaliyorum biraz. Faydali olmuyor, ben gibi milyonlari gormus ablamiz fazla sure tanimiyor bana.
- Come inside
- Geliyorum zaten :)
Anlamiyor tabii, fakat benim biraz rahatlamaya ihtiyacim oldugunu kavriyor. Bu cabasini takdirle karsiliyorum cunku kapiyi aciyor olsa herkesi iceri alabilir. Evet, bu ornekte de goruldugu gibi insan fahisenin de kendine ozel hissettirmesini istiyor. Neyse, konusmaya baslayacak da ne diyecek acaba derken ;
- Don't be shy baby, i like indian man !
Diye unluyor. Ani bir tepkime basliyor bunyede, az once kasik bolgesinde toplanmis olan kan hizla bolgeyi terkediyor, nasil bir rota izliyorsa, dilim agzimin icinde isiniyor, kulaklarim isiniyor, sol gozum seyiriyor.
- Indian ? No, OTTOMAN !
Diyesim gelse de
- Sorry
Diye kesip uzaklasiyorum kapidan. Bu sefer en olmadik yerde yakalaninca, eskide kaldigina inandigim bir kizginlik tepkisi gelistiriyorum uzaklasirken;
- You are finished my girl, finished you know, i have a lot of friends...
Gibi bagiriniyorum, turkce tabii. Donuyorum otele, resepsiyondaki ablamizla hic yuz goz olmuyorum, daha fazlasini kaldiracak gibi degilim. Allahtan da yarin donuyorum bu alcak memleketten.
Ps : kanal boyunca yururken, ilk gercek coffee shop Bulldog un ordan soldan 3. Odacik, gitmeyin olm, protesto!!!
9 Temmuz 2012 Pazartesi
Kaçış
- Demir aldığım liman yanıyordu.
diyor adam soğukkanlılıkla
- İyi bir koşucu olmasaydım, bu sandalı bile kurtaramayabilirdim.
Az önce ki alaycılığı gidiyor diğer çocukların, az önce yüksek sesle gülerek dalga geçiyorlardı bu karadan bu kadar uzakta olması bile mucize sandalın içindeki adama. Tam donanımlı ve lüks yatlarının içinde, zevk düşkünü, umursamaz züppeler olarak göründüklerini düşündüler. Ne kadar komik gelmişti onlara bu masa örtüsünden bozma yelkencik, şimdi ne kadar anlamlı.
- Vay anasını
diye homurdandı içlerinden bir tanesi.
- Hangi limandan demir aldın ?
diye sordu hemen arkasından siyah saçlı olan,
- Saçmalama
diye araya girdi sarışın olan
- Sırası mı şimdi böyle salak bir sorunun
- Bayım, yardıma ihtiyacınız var mı?
diye ekledi.
Her şey ne kadar da yolunda gidiyordu,sonunda bütün grupla birlikte, hem de en çok istedikleri rotada, sevgilileri, arkadaşları ile birlikte güle oynaya çıkmışlardı yola 2 gün önce. Tek sıkıntı sarışın olanın çağırdığı kızla hala istediği seviyeye getiremediği ilişkisiydi. Onun için uğraşıyordu herkes, her gündüz, her öğün ve her gece. Belki de o yüzden kahramanca atıldı söze diğerlerini bölerek. Yani, kahraman gibi. Adamın sessizliği gittikçe garipleşiyordu diğer taraftan. İki cümlenin dışında hiç konuşmamıştı,o da seviyesizce yaklaşıp laf attıklarında aldıkları cevaptı. Şimdi hala onlara sol yanı dönük livarın üzerine oturmuş yelkene benzetmeye çalıştığı kumaş ile uğraşıyordu.
- Tam olarak nerede olduğumu kestiremiyorum.
diye kısık bir sesle başladı.
- Herhalde iki gün olmuştur. Küçük bir balıkçı kasabasıydı, haberlere çıkacak cinsten değil.
- Her şey yanıyordu.
gözü elindeki işle uğraşırken tekrarlıyordu.
- Hem de hepsi...
Öyle adaya düşen perişan insancıkların olduğu dram dizilerindeki gibi darmadağın değildi görüntüsü ama yine de rahatsız eden bir şeyler vardı tavrında. Ondan yaklaşamıyordu bu kadar dakikadır çocuklar bu sandala. Kızlar da tedirgin olmaya başlamışlardı. Belki de sarışın olan için en doğru zamandı kızın yanına gitmek şu an.
- Bayım, yardıma ihtiyacınız var mı diye sordum !
diye biraz sert tekrarladı sarışın. Gereksiz kahramanlık...
- Yok.
Sertlikten uzaktı sesi, hatta bağışlayıcı. Birbirine bakıyordu çocuklar, ne yapmaları gerektiğine karar veremiyorlardı. Belki de gitmelilerdi, hem de oldukça hızlı ve arkalarına bakmadan. Niye samimi bulamıyorlardı bu adamı? Eksik olan neydi? İçlerinde ki merhamet mi yoksa cesaret mi? Kızla gözgöze geldi sarışın olan, ağzının bir yanıyla tebessüm etti. Bakışlarını kaçırdı kız, korkuyordu ve bunda gülümsenecek bir şey yoktu. Yersiz sempati...
- Çok tahrip oldu mu peki kasabada, limanda ?
diye atıldı birden şimdiye kadar sessiz kalan gözlüklü. Bir an gözgöze geldi diğerleriyle. Onlar da onayladı bu zaman kazanma oyununu. Grubun en güzel kızıyla sevgili olduğu için yerli yersiz ve zalimce hor görülüyor olsa da gözlüklü, böyle tereddüt anlarında inisiyatif alırdı. Lisenin son yılında yaşanan o en büyük kavgada çok akıllıca davranmış ve bütün arkadaşlarının hem erkekliklerini hem de yüzlerini yara almadan kurtarmıştı. Hele mezuniyet balosunda dövüşü tüm gece başlamadan yatıştırması yetmemiş gibi bir de polis çevirmesinde yaşanan o yıllar süren sessizliği bozarak arabadan inmiş ve her şeyi tatlıya bağlamıştı. Belki de o gece herkes hayatlarında bir sefer de olsa gözlüklünün o kızı hakettiğini düşünmüştü.
- Her şey yanıyordu.
diye homurdandı adam.
- Hem de hepsi
- Ölen oldu mu peki yangında ?!
şimdi sesi biraz daha net çıkmıştı. Bu sefer biraz da merak ve sabırsızlık vardı tonlamasında. Yatın içinde kalan sağ elinin avuç içini tuttu kız. Sol avucunu da kalçasının sol yanına dayadı. Adamı görmeye uğraşıyordu parmaklarının ucunda. Sarışın olan gözlüklüyle sevgilisine baktı bir an, içi acıdı. Unuttu gizemli yabancıyı, yanan kasabayı, yanmakta olan tenini, bu her şey olması gerektiği gibi olan seyahati, sadece kalbinin resimlerdeki gibi ince ucu. Kıvrıldı gibi geldi o an. Dönüp kıza baktı. O bakmıyordu.
- Sanmıyorum
dedi adam.
- Sanmıyorum mu ? Nedir bu bir çeşit şaka mı ?
Öfkeyle bağırdı siyah saçlı olan. İşte bazen böyle oluyordu. Hepsi bazen bir an her şeyi unutup, tek gerçek olduğunu sanarak, tüm çevresel şartları ve o gerçekle ilgilenip ilgilenmemek zorunda olup olmadıklarını hiç düşünmeden yaşıyordu o anı. Çevresine bakmıyordu, bakmak da istemiyordu. Şu an hissettiği öfkeyi yaşamalıydı, zaten sayı olarak oldukça fazlalardı ve yatları o küçücük sandalı istedikleri an ortasından ikiye yararak geçer giderdi. Kız arkadaşı sokuldu sonra siyah saçlı olana, sevgi ve cesaretle attı ellerini omuzlarına. Parmak uçları köprücük kemiklerine avuç içleri omzunun hemen arkasına değiyordu. Bu onu hep sakinleştirirdi. Ama beden dili, sinirli ve taşkın olmaktan çok korkuyormuş gibiydi.
Gerçekten korkuyor muydu? O yüzden mi o adamı yok edebileceklerini, sayıca fazla olduklarını ve diğer bütün ezip geçmeleri düşünüyordu. Korktuğu belli olmasın diye mi saldırır gibi konuşuyordu adamla ?
- Her şey bitmiş gibi bu deliye rastladık koca denizin ortasında !
Hala saldırıyordu. Sarışın olan duruşunu dikleştirmişti. Kızı unutmuştu bir an. Gözlüklü olan öne atılır gibi bir pozisyon almıştı. Hepsi içten arkadaşlarının korktuğunu anlamıştı ama nedense onu sakinleştirmek yerine kendilerini kavgaya hazırlıyorlardı. Belki de onlar da korkuyorlardı. Düşünmemeye karar verdiler.
- Kimse ölmedi.
dedi adam. Elindeki kumaş parçasını sakince sandalın içine bıraktı ve bir anda onlara doğru döndü. Korktuklarını anlamıştı. O yüzden ne çok hızlı ne de çok yavaş yapmıştı bu dönüşü. Korkmuşlardı, hem de ondan. Anlıyordu onları. Bütün korkuları anlıyordu artık. Öyle düşünmüştü.
- Benden başka kimse yoktu o küçük kasabada
diye ekledi bakışlarını gerçek bir ifadesizlikle yapmaya özen göstererek. Onu anlayacaklarından şüpheliydi. Sonuçta çocuk yaşta bir tayfaydı karşısındaki. Hem de korkak bir tayfa. Nasıl anlayabilirlerdi ki...
- Lanet olsun, kimsenin yaşamadığı bir kasabada yangın nasıl çıkar ki ?
diye bağırdı sarışın olan tükürüklerine engel olamadan.
- Ben yaktım
- Neeeeeee ?
- Neee !!!
- Nasıııl !!
- Kiim !!!
diye ünlediler hep bir ağızdan. Gittikçe manasızlaşıyordu bu konuşma ve bu anlamsız karşılaşma. Hepsi en derinlerinde bir güven kaygısı duydular. Bir yanları bir deliyle karşılaştıklarını, bir yanları bir rüya gördüklerini düşünüyor ve eğer bu kimin rüyası ise onu okkalı bir dayakla kendine getirmeyi düşünüyordu.
- Oradan tek çıkışım buydu.
- Bu benim çıkış biletimdi.
- Bu benim kendime kaçışımdı.
- Bu onlarsız olamayacaklarımın kaybıydı.
- Bu çok acıydı.
- Bu bendim.
Her şey yeterince anlamsızlaşmıştı. Hepsi bir an gözgöze geldiler ve bir saniye içinde aynı tonda ve aynı güçte bir duyguyla gitmeye karar verdiler. Hem de süratle ve geri dahi bakmadan. Adam zaten deliydi ve kendinden kaçmıştı. Herhangi bir yere gitme niyetinde de değildi. Belki de sadece anlaşılmaya ihtiyacı vardır gibi naif bir düşünce onlar için hiç önemli değildi. Gitmeliydiler ve gittiler.
diyor adam soğukkanlılıkla
- İyi bir koşucu olmasaydım, bu sandalı bile kurtaramayabilirdim.
Az önce ki alaycılığı gidiyor diğer çocukların, az önce yüksek sesle gülerek dalga geçiyorlardı bu karadan bu kadar uzakta olması bile mucize sandalın içindeki adama. Tam donanımlı ve lüks yatlarının içinde, zevk düşkünü, umursamaz züppeler olarak göründüklerini düşündüler. Ne kadar komik gelmişti onlara bu masa örtüsünden bozma yelkencik, şimdi ne kadar anlamlı.
- Vay anasını
diye homurdandı içlerinden bir tanesi.
- Hangi limandan demir aldın ?
diye sordu hemen arkasından siyah saçlı olan,
- Saçmalama
diye araya girdi sarışın olan
- Sırası mı şimdi böyle salak bir sorunun
- Bayım, yardıma ihtiyacınız var mı?
diye ekledi.
Her şey ne kadar da yolunda gidiyordu,sonunda bütün grupla birlikte, hem de en çok istedikleri rotada, sevgilileri, arkadaşları ile birlikte güle oynaya çıkmışlardı yola 2 gün önce. Tek sıkıntı sarışın olanın çağırdığı kızla hala istediği seviyeye getiremediği ilişkisiydi. Onun için uğraşıyordu herkes, her gündüz, her öğün ve her gece. Belki de o yüzden kahramanca atıldı söze diğerlerini bölerek. Yani, kahraman gibi. Adamın sessizliği gittikçe garipleşiyordu diğer taraftan. İki cümlenin dışında hiç konuşmamıştı,o da seviyesizce yaklaşıp laf attıklarında aldıkları cevaptı. Şimdi hala onlara sol yanı dönük livarın üzerine oturmuş yelkene benzetmeye çalıştığı kumaş ile uğraşıyordu.
- Tam olarak nerede olduğumu kestiremiyorum.
diye kısık bir sesle başladı.
- Herhalde iki gün olmuştur. Küçük bir balıkçı kasabasıydı, haberlere çıkacak cinsten değil.
- Her şey yanıyordu.
gözü elindeki işle uğraşırken tekrarlıyordu.
- Hem de hepsi...
Öyle adaya düşen perişan insancıkların olduğu dram dizilerindeki gibi darmadağın değildi görüntüsü ama yine de rahatsız eden bir şeyler vardı tavrında. Ondan yaklaşamıyordu bu kadar dakikadır çocuklar bu sandala. Kızlar da tedirgin olmaya başlamışlardı. Belki de sarışın olan için en doğru zamandı kızın yanına gitmek şu an.
- Bayım, yardıma ihtiyacınız var mı diye sordum !
diye biraz sert tekrarladı sarışın. Gereksiz kahramanlık...
- Yok.
Sertlikten uzaktı sesi, hatta bağışlayıcı. Birbirine bakıyordu çocuklar, ne yapmaları gerektiğine karar veremiyorlardı. Belki de gitmelilerdi, hem de oldukça hızlı ve arkalarına bakmadan. Niye samimi bulamıyorlardı bu adamı? Eksik olan neydi? İçlerinde ki merhamet mi yoksa cesaret mi? Kızla gözgöze geldi sarışın olan, ağzının bir yanıyla tebessüm etti. Bakışlarını kaçırdı kız, korkuyordu ve bunda gülümsenecek bir şey yoktu. Yersiz sempati...
- Çok tahrip oldu mu peki kasabada, limanda ?
diye atıldı birden şimdiye kadar sessiz kalan gözlüklü. Bir an gözgöze geldi diğerleriyle. Onlar da onayladı bu zaman kazanma oyununu. Grubun en güzel kızıyla sevgili olduğu için yerli yersiz ve zalimce hor görülüyor olsa da gözlüklü, böyle tereddüt anlarında inisiyatif alırdı. Lisenin son yılında yaşanan o en büyük kavgada çok akıllıca davranmış ve bütün arkadaşlarının hem erkekliklerini hem de yüzlerini yara almadan kurtarmıştı. Hele mezuniyet balosunda dövüşü tüm gece başlamadan yatıştırması yetmemiş gibi bir de polis çevirmesinde yaşanan o yıllar süren sessizliği bozarak arabadan inmiş ve her şeyi tatlıya bağlamıştı. Belki de o gece herkes hayatlarında bir sefer de olsa gözlüklünün o kızı hakettiğini düşünmüştü.
- Her şey yanıyordu.
diye homurdandı adam.
- Hem de hepsi
- Ölen oldu mu peki yangında ?!
şimdi sesi biraz daha net çıkmıştı. Bu sefer biraz da merak ve sabırsızlık vardı tonlamasında. Yatın içinde kalan sağ elinin avuç içini tuttu kız. Sol avucunu da kalçasının sol yanına dayadı. Adamı görmeye uğraşıyordu parmaklarının ucunda. Sarışın olan gözlüklüyle sevgilisine baktı bir an, içi acıdı. Unuttu gizemli yabancıyı, yanan kasabayı, yanmakta olan tenini, bu her şey olması gerektiği gibi olan seyahati, sadece kalbinin resimlerdeki gibi ince ucu. Kıvrıldı gibi geldi o an. Dönüp kıza baktı. O bakmıyordu.
- Sanmıyorum
dedi adam.
- Sanmıyorum mu ? Nedir bu bir çeşit şaka mı ?
Öfkeyle bağırdı siyah saçlı olan. İşte bazen böyle oluyordu. Hepsi bazen bir an her şeyi unutup, tek gerçek olduğunu sanarak, tüm çevresel şartları ve o gerçekle ilgilenip ilgilenmemek zorunda olup olmadıklarını hiç düşünmeden yaşıyordu o anı. Çevresine bakmıyordu, bakmak da istemiyordu. Şu an hissettiği öfkeyi yaşamalıydı, zaten sayı olarak oldukça fazlalardı ve yatları o küçücük sandalı istedikleri an ortasından ikiye yararak geçer giderdi. Kız arkadaşı sokuldu sonra siyah saçlı olana, sevgi ve cesaretle attı ellerini omuzlarına. Parmak uçları köprücük kemiklerine avuç içleri omzunun hemen arkasına değiyordu. Bu onu hep sakinleştirirdi. Ama beden dili, sinirli ve taşkın olmaktan çok korkuyormuş gibiydi.
Gerçekten korkuyor muydu? O yüzden mi o adamı yok edebileceklerini, sayıca fazla olduklarını ve diğer bütün ezip geçmeleri düşünüyordu. Korktuğu belli olmasın diye mi saldırır gibi konuşuyordu adamla ?
- Her şey bitmiş gibi bu deliye rastladık koca denizin ortasında !
Hala saldırıyordu. Sarışın olan duruşunu dikleştirmişti. Kızı unutmuştu bir an. Gözlüklü olan öne atılır gibi bir pozisyon almıştı. Hepsi içten arkadaşlarının korktuğunu anlamıştı ama nedense onu sakinleştirmek yerine kendilerini kavgaya hazırlıyorlardı. Belki de onlar da korkuyorlardı. Düşünmemeye karar verdiler.
- Kimse ölmedi.
dedi adam. Elindeki kumaş parçasını sakince sandalın içine bıraktı ve bir anda onlara doğru döndü. Korktuklarını anlamıştı. O yüzden ne çok hızlı ne de çok yavaş yapmıştı bu dönüşü. Korkmuşlardı, hem de ondan. Anlıyordu onları. Bütün korkuları anlıyordu artık. Öyle düşünmüştü.
- Benden başka kimse yoktu o küçük kasabada
diye ekledi bakışlarını gerçek bir ifadesizlikle yapmaya özen göstererek. Onu anlayacaklarından şüpheliydi. Sonuçta çocuk yaşta bir tayfaydı karşısındaki. Hem de korkak bir tayfa. Nasıl anlayabilirlerdi ki...
- Lanet olsun, kimsenin yaşamadığı bir kasabada yangın nasıl çıkar ki ?
diye bağırdı sarışın olan tükürüklerine engel olamadan.
- Ben yaktım
- Neeeeeee ?
- Neee !!!
- Nasıııl !!
- Kiim !!!
diye ünlediler hep bir ağızdan. Gittikçe manasızlaşıyordu bu konuşma ve bu anlamsız karşılaşma. Hepsi en derinlerinde bir güven kaygısı duydular. Bir yanları bir deliyle karşılaştıklarını, bir yanları bir rüya gördüklerini düşünüyor ve eğer bu kimin rüyası ise onu okkalı bir dayakla kendine getirmeyi düşünüyordu.
- Oradan tek çıkışım buydu.
- Bu benim çıkış biletimdi.
- Bu benim kendime kaçışımdı.
- Bu onlarsız olamayacaklarımın kaybıydı.
- Bu çok acıydı.
- Bu bendim.
Her şey yeterince anlamsızlaşmıştı. Hepsi bir an gözgöze geldiler ve bir saniye içinde aynı tonda ve aynı güçte bir duyguyla gitmeye karar verdiler. Hem de süratle ve geri dahi bakmadan. Adam zaten deliydi ve kendinden kaçmıştı. Herhangi bir yere gitme niyetinde de değildi. Belki de sadece anlaşılmaya ihtiyacı vardır gibi naif bir düşünce onlar için hiç önemli değildi. Gitmeliydiler ve gittiler.
ikibinoniki
Çok güzel ilkbaharlar vardır. Çok tatlı bir uyuşuklukla birlikte uyanışlar. Üzerinden çok geçmiş olmasa bile yeniden keşfetmek gibi doğayı, kendini. Hep umut doludur zaten aynı zamanda, güne, güneşe alışmaya çalışırken ve o yaşadığının farkına vardığın anlarında ki muktedir hissetmenin büyüsü. Olmadık zamanlarda bir sağanağa yakalanarak, hem tetikte hem maceracı ama meraklı ve aç. Özenle katlanıp saklandıktan sonra onlarca zamandır, iyimserliğin kanınla birlikte sulanarak özgürce gezinmesi damarlarında, sana sahip olması gün geçtikçe. Bu dönüşümün verdiği sersemlik, her şeyin sonunda iyi olacağıyla ilgili coşan bilinçaltı ve ne kadar güzel bir yazın seni beklediğiyle ilgili düşünceler.
Bir de çok güzel yazlar vardır. Tabiatla birlikte uyanmış bedenin, yüzündeki yerli yersiz gülümseme, neşe, dost sohbetleri ve gün batımları. Yazın artık burada olduğunu bilmenin ve sonuna kadar, son gün batımına kadar, ilk gerçek üşüten rüzgarlara kadar sonbaharın gelebileceği fikrini güneşte kurumaya bırakmalar. İliklerine işlerken güneş, kapalı göz kapaklarının önünde uçuşan noktalar bile beyaz, bedenin daha taze, kasların gergin, zihnin açık. Her şeyin güzel olduğu, bütün kötülüklere, bütün kışlara ve sonbaharlara değdiğini hissederek affedişler. Bu hafiflik hissi, bu bütün iyi kararların arefesi, birden fazla arpa boyu yol almaya, daha iyiye, daha güzele ulaşmak için hissedilen cesaret.
Çoğu zaman mevsimler ve doğa açısından böyle açıklasam da, insanın yolculuğunda, diğer tüm değişkenlerle birlikte, mevsimlerden bağımsız bu dönemleri yaşadığını biliyorum ve ancak her ikisinde de üstüste gelen ilkbahar ve yaz ancak unutulmaz olur. Hani o yıllardır unutamadığımız, her ipucundan, her sözden bir yerlerini benzettiğimiz, anlatırken mutlu olduğumuz, aklımızı hala alıp götüren cinsten.
İşte onlardan biri değil bu sefer ki, hiç oldu mu? biraz düşünmem gerek. Çok üşütüyor hala içime zorla girerken bile güneş, konuşkanlıklarım, samimiyetim, isteklerim, beklentilerim başka mevsimlerde, ya da mevsimlerden. Çok güzel bir ilkbahar olacaktı bu, bir an için öyle düşünmüştüm. İçten, umut dolu, dürüst. Sonra yaz, cin gibi, güçlü, mutlu.
Hangi yıllarda, hangi hikayelere meze olursan 2012, kimleri ağlatırsan mutluluktan ya da hangi kuytularında hangi tutkulu sevgilileri seviştirirsen, o sende yaşadığı bir anın hayaliyle kimleri teselli edersen et, yine de benim üzgün ikibinonikim olacaksın.
Seni hiç unutmayacağım.
Bir de çok güzel yazlar vardır. Tabiatla birlikte uyanmış bedenin, yüzündeki yerli yersiz gülümseme, neşe, dost sohbetleri ve gün batımları. Yazın artık burada olduğunu bilmenin ve sonuna kadar, son gün batımına kadar, ilk gerçek üşüten rüzgarlara kadar sonbaharın gelebileceği fikrini güneşte kurumaya bırakmalar. İliklerine işlerken güneş, kapalı göz kapaklarının önünde uçuşan noktalar bile beyaz, bedenin daha taze, kasların gergin, zihnin açık. Her şeyin güzel olduğu, bütün kötülüklere, bütün kışlara ve sonbaharlara değdiğini hissederek affedişler. Bu hafiflik hissi, bu bütün iyi kararların arefesi, birden fazla arpa boyu yol almaya, daha iyiye, daha güzele ulaşmak için hissedilen cesaret.
Çoğu zaman mevsimler ve doğa açısından böyle açıklasam da, insanın yolculuğunda, diğer tüm değişkenlerle birlikte, mevsimlerden bağımsız bu dönemleri yaşadığını biliyorum ve ancak her ikisinde de üstüste gelen ilkbahar ve yaz ancak unutulmaz olur. Hani o yıllardır unutamadığımız, her ipucundan, her sözden bir yerlerini benzettiğimiz, anlatırken mutlu olduğumuz, aklımızı hala alıp götüren cinsten.
İşte onlardan biri değil bu sefer ki, hiç oldu mu? biraz düşünmem gerek. Çok üşütüyor hala içime zorla girerken bile güneş, konuşkanlıklarım, samimiyetim, isteklerim, beklentilerim başka mevsimlerde, ya da mevsimlerden. Çok güzel bir ilkbahar olacaktı bu, bir an için öyle düşünmüştüm. İçten, umut dolu, dürüst. Sonra yaz, cin gibi, güçlü, mutlu.
Hangi yıllarda, hangi hikayelere meze olursan 2012, kimleri ağlatırsan mutluluktan ya da hangi kuytularında hangi tutkulu sevgilileri seviştirirsen, o sende yaşadığı bir anın hayaliyle kimleri teselli edersen et, yine de benim üzgün ikibinonikim olacaksın.
Seni hiç unutmayacağım.
24 Mayıs 2012 Perşembe
Re-Construction
Yapilacaklar listesi neredeyse bitti
Sadece yaz gelemedi
Onun icin de gerekli gorusmeleri yaptim
Tam istedigimiz gibi bir yaz olacakmis
Yikanacaklar ters yuz edildi
Ve vedalisilacak tum beklentiler
Bir sure hayatta kalmalarina yetecek kadar bir yollukla
Tek yonlu bir bilete arkadas edilerek ugurlandi
Kullukler temizlendi
Ve mutfak camina abone kargalar
Baska yuzyillarda cok daha iyi karsilanacaklarina
Seve seve olmasa da acliktan ikna edildi
Hijyen ihtiyaclari icin gerekli tum alisveris yapildi
Kombinin tamiriyle birlikte
Bembeyaz ve yepyeni baslangiclar icin
Tertemiz nevresimler serildi
Kitaplik siparis edildi
Yillardir koli nobeti bekleyen kitaplar
Onca yilin anilariyla birlikte indekslenerek
Ait olduklari raflara yerlestirildi
Tras olundu
Adam olundu
Ciciler giyinildi
Opusme ihtimaline karsi agiz spreyi
Ayaklarin usumesin diye terlikler
Her sey tamam da
Bir de sen gelsen...
Sadece yaz gelemedi
Onun icin de gerekli gorusmeleri yaptim
Tam istedigimiz gibi bir yaz olacakmis
Yikanacaklar ters yuz edildi
Ve vedalisilacak tum beklentiler
Bir sure hayatta kalmalarina yetecek kadar bir yollukla
Tek yonlu bir bilete arkadas edilerek ugurlandi
Kullukler temizlendi
Ve mutfak camina abone kargalar
Baska yuzyillarda cok daha iyi karsilanacaklarina
Seve seve olmasa da acliktan ikna edildi
Hijyen ihtiyaclari icin gerekli tum alisveris yapildi
Kombinin tamiriyle birlikte
Bembeyaz ve yepyeni baslangiclar icin
Tertemiz nevresimler serildi
Kitaplik siparis edildi
Yillardir koli nobeti bekleyen kitaplar
Onca yilin anilariyla birlikte indekslenerek
Ait olduklari raflara yerlestirildi
Tras olundu
Adam olundu
Ciciler giyinildi
Opusme ihtimaline karsi agiz spreyi
Ayaklarin usumesin diye terlikler
Her sey tamam da
Bir de sen gelsen...
18 Mayıs 2012 Cuma
Survival
Yer, gök tedirgin
Sertleşirken içimdeki havanın şiddeti
Bulutlar kaçıyorken teslim olmamak için karanlığa
Dilinde ağıza alınmaz küfürlerle esiyorken rüzgar
Tüm sakin kıyılarımı döverken kızgın deniz
Ve
Keskin çığlıklarla uçuşuyorken felaket habercisi kuşlar
Fon da bir şarkı;
Tears stream down your face
When you lose something you can not replace
Tears stream down your face
And i'll try to fix you
Başlıyor bir akılalmaz savaş
Devler devlere karşı
Gücü yeten yeteni, yetmeyen tabiat ne verdiyse
Tüm pislikleriyle ve karanlıklarıyla
Her şey serbest
Her yer siyah
Her yer kan...
Fon da aynı şarkı;
Tears stream down your face
I promise you i will learn from my mistakes
Tears stream down your face
And i'll try to fix you
İçimdeki babayı ararken...
- Gel buraya !
dedi her zamanki buyurgan ses tonuyla,
- Takip et arkamdan !
Çoğu zaman özen göstersem de yapmamayı başaramadığım hatalar, dönüp dolaşıp dinlediğim uzun ve aynılaşan nutuklar. Hep tekrarlanan ama zerre gücünü kaybetmeyen bu his...
- Otur karşıma !
yine aynı his, olacaklardan ya da duyacaklarımdan korkmak değil, onu bu hayal kırıklığına uğratmaktan duyduğum utanç.
- Bu yaptıklarının sonuçlarını biliyorsun değil mi!
- Beni hayal kırıklığına uğrattın !
- Biliyorum
- Bak ! Oğlum, senin kılına zarar gelmesini istemiyorum.
- Baba
- Senin yerine bu acıları çekemem biliyorum ama ...
- Baba
tüm kırgınlıklarına rağmen yine haşmetiyle yanımda, gözleri gözlerimde, sağ eli saçlarımı okşarken, hıçkırarak ;
- Baba ben kayboldum!
- Biliyorum oğlum
- Baba
- Şşşşşş, geçecek, her şey düzelecek...
3 Mayıs 2012 Perşembe
Örtmenim
Ogrenmenin yasi yok!
Ogretmenimiz bol, ozellikle iyi ogrenci gibi davrandigimiz surece. Hicbir zaman on sira ogrencisi olmasak da gayrektes bir arka sira ogrencisi olmak sanirim ogretmenin de ilgisini cekiyor. Hani bizi adam etmek kallavi bir desteden joker cekmek gibi geliyor onlara saniyorum. Adam olmayacagi dusunulenden adam cikartmak neticede sapkadan tavsan cikartmak gibi bir haz veriyor onlara. Icinde koparken kimi firtinalar kendini ogreten olarak bulanlar, kimden neyi ogrenecegine karar veremeden ogretenler, cok eski ogretilerin, sekillerin, sekilcilerin hayatlarini belirledigi talihsizler. Belki de hic burada olmak istemediniz.
Elimizdeki hikaye hatiri sayilmasa da cok atlananlardan.
Gozu hep arka siradaki cocukta olan, bir fark yaratabilmek icin cirpinan, cogunlukla kullanilan, bilenen, kizginlasan, belki de bu yuzden hic arka sira sevmiyormus gibi gorunurken onlara dusen, aziz, yol gosterici, ama yine de karasiz...
- tanrim
- efendim yavrucum
- bu kafaya sana basvurdugum icin uzgunum
- degmez yavrum
- sinav kagidim dikkate alinmadigi icin mi aforoz edildim yoksa nasilsa yok sayilacagim icin mi
- sinav bazen zordur yavrum
- on siradaki inek yine yeterli not almadigi icin aglayacak, yine aklimda on siralar, ruhum arka siralarda, icimde pismanliklar
- ben de genc oldum yavrucum
Ogretmenimiz bol, ozellikle iyi ogrenci gibi davrandigimiz surece. Hicbir zaman on sira ogrencisi olmasak da gayrektes bir arka sira ogrencisi olmak sanirim ogretmenin de ilgisini cekiyor. Hani bizi adam etmek kallavi bir desteden joker cekmek gibi geliyor onlara saniyorum. Adam olmayacagi dusunulenden adam cikartmak neticede sapkadan tavsan cikartmak gibi bir haz veriyor onlara. Icinde koparken kimi firtinalar kendini ogreten olarak bulanlar, kimden neyi ogrenecegine karar veremeden ogretenler, cok eski ogretilerin, sekillerin, sekilcilerin hayatlarini belirledigi talihsizler. Belki de hic burada olmak istemediniz.
Elimizdeki hikaye hatiri sayilmasa da cok atlananlardan.
Gozu hep arka siradaki cocukta olan, bir fark yaratabilmek icin cirpinan, cogunlukla kullanilan, bilenen, kizginlasan, belki de bu yuzden hic arka sira sevmiyormus gibi gorunurken onlara dusen, aziz, yol gosterici, ama yine de karasiz...
- tanrim
- efendim yavrucum
- bu kafaya sana basvurdugum icin uzgunum
- degmez yavrum
- sinav kagidim dikkate alinmadigi icin mi aforoz edildim yoksa nasilsa yok sayilacagim icin mi
- sinav bazen zordur yavrum
- on siradaki inek yine yeterli not almadigi icin aglayacak, yine aklimda on siralar, ruhum arka siralarda, icimde pismanliklar
- ben de genc oldum yavrucum
14 Mart 2012 Çarşamba
Sureti aslından güzel
Böyle günler kahrediyor beni
Yeterince ıslak degil ama ıslak
Komik melodili ıslıkalarla seni cagırdıgım
Aslı astarı bir gulumseme olan
Ve gercegi hic aratmayan o nefes
Yanimdakinden de yakin
Her arkami dondugumde sanki orada olan
Orada degilim diye bagiran
Taşan
Köpüren
Agzı bozuk
Kibirli
Sabırsız
Keskin...
Yeterince ıslak degil ama ıslak
Komik melodili ıslıkalarla seni cagırdıgım
Aslı astarı bir gulumseme olan
Ve gercegi hic aratmayan o nefes
Yanimdakinden de yakin
Her arkami dondugumde sanki orada olan
Orada degilim diye bagiran
Taşan
Köpüren
Agzı bozuk
Kibirli
Sabırsız
Keskin...
7 Mart 2012 Çarşamba
Bitirilememiş hikayeler
Tekrar aciyorum gozlerimi, yine bosluk. Az once gozumun onunden bir golge gectigine yemin edebilirim. Olsa olsa camin onunden gecen bir kusun duvardaki golgesi herhalde ya da beynim artik akilalmaz oyunlar oynamaya basladi.Kapatiyorum tekrar, goz kapaklarim cok agir geliyor. Cok yardimci olmuyor zihin yorgunluguma, kafamda milyonlarca resim, sesler,karmakarisik anlar. Ne ise yarar dedilerse denedim. Son uyku haplarindan oldu ama bu iluzyonlar, kimi anilarin var olmadigini hissediyorum, kimileri sadece kesitler, kimileri sadece hisler. Yine tuylerim diken diken oldu. Cok hassaslasti bedenim, olur olmaz kasiliyor kaslarim, ifadem donuklasiyor sonra da kramp giriyor sakaklarima. Derin derin nefes almayi deniyorum. En zoru bu sabahlar, bir basladimi corap sokugu gibi gelmiyor ama hafifliyor gunun akisinda bu karabasan. Nasil oluyor da hic uyumamis bedenim uyanmak icin sinyaller gonderebiliyor ? Bak iste, yine gecti ayni golge, daha agir aciyorum bu defa gozlerimi, bosluk...
Sol omzumun ustunden donup tam bir tur atarak solundan kalkiyorum yatagin, dogrulmak ayri bir beceri bu gibi sabahlarda, biraz gayret, ayaktayim. Donup yataga bakiyorum, yine yenilgi. Ne zamandir yapiyorum bunu bilmiyorum ama her sabah yatagin sol tarafinda katlanmis pijamalarini bulmak, ayni yenilgiyi kabul etmek, geceyi hatirlayamamak. Hangi korkularimi bastiriyor uzaninca esyalarina dokunmak, sabahlari kalkinca bunu hissedecegimi bilerek bikmadan her gece ayni seyi yapmak. Allah bilir salon ne haldedir? Tam olarak neler oldu dun gece?
Allahim, saatim kurtar beni! Bugun gunlerden ne? Saat kac? Birseylere gec kalmis olmaliyim, su evden bir cikayim da...
Suruyerek bedenimi sicak suyun altina, bedenime biraz oksijen, hayatima biraz gerceklik, biraz akil dileniyorum. Havlun askida, tras bicagin her zamanki gibi lavabonun yaninda, kizlar gibi suslendigin icin tum banyoda bana yine kucucuk yer kalmis. Dis fircan sertlesmis, suya tutuyorum biraz cunku hic bir fircanin sahibinden bu kadar uzak kalmamasi gerekir. Yuzumdeki donemsel oldugunu umdugum bir iki kucuk sivilceyi kurcalarken goruyorum kitaplarini kenarda. Cogunda ayraclar var, degisik sayfalarda, bitirilememis baska hikayeler, salakca rahatliyorum.
İte kaka askilarini, zar zor ulasiyorum gomlegim ve etegime, yine hepsinin utusu bozulmus. Neyse zarari yok ama biraz beni dinleyip birazini verseydin sunlarin ahh. Eskisine gore kuculmus aynanin karsisinda son kez bakiyorum kendime, adettendir. Ayakkabi secimi kolay, kolay renkler secerim cunku sen hep kizsanda, arkama soyle bir donup bakiyorum.
Aksama gelincem burada ol hee!
Cok kizarim yoksa
Sonra aglamaya baslarim
Kaybolurum bu evde
Ne dedilerse yaparim seni unutmak icin...
Sol omzumun ustunden donup tam bir tur atarak solundan kalkiyorum yatagin, dogrulmak ayri bir beceri bu gibi sabahlarda, biraz gayret, ayaktayim. Donup yataga bakiyorum, yine yenilgi. Ne zamandir yapiyorum bunu bilmiyorum ama her sabah yatagin sol tarafinda katlanmis pijamalarini bulmak, ayni yenilgiyi kabul etmek, geceyi hatirlayamamak. Hangi korkularimi bastiriyor uzaninca esyalarina dokunmak, sabahlari kalkinca bunu hissedecegimi bilerek bikmadan her gece ayni seyi yapmak. Allah bilir salon ne haldedir? Tam olarak neler oldu dun gece?
Allahim, saatim kurtar beni! Bugun gunlerden ne? Saat kac? Birseylere gec kalmis olmaliyim, su evden bir cikayim da...
Suruyerek bedenimi sicak suyun altina, bedenime biraz oksijen, hayatima biraz gerceklik, biraz akil dileniyorum. Havlun askida, tras bicagin her zamanki gibi lavabonun yaninda, kizlar gibi suslendigin icin tum banyoda bana yine kucucuk yer kalmis. Dis fircan sertlesmis, suya tutuyorum biraz cunku hic bir fircanin sahibinden bu kadar uzak kalmamasi gerekir. Yuzumdeki donemsel oldugunu umdugum bir iki kucuk sivilceyi kurcalarken goruyorum kitaplarini kenarda. Cogunda ayraclar var, degisik sayfalarda, bitirilememis baska hikayeler, salakca rahatliyorum.
İte kaka askilarini, zar zor ulasiyorum gomlegim ve etegime, yine hepsinin utusu bozulmus. Neyse zarari yok ama biraz beni dinleyip birazini verseydin sunlarin ahh. Eskisine gore kuculmus aynanin karsisinda son kez bakiyorum kendime, adettendir. Ayakkabi secimi kolay, kolay renkler secerim cunku sen hep kizsanda, arkama soyle bir donup bakiyorum.
Aksama gelincem burada ol hee!
Cok kizarim yoksa
Sonra aglamaya baslarim
Kaybolurum bu evde
Ne dedilerse yaparim seni unutmak icin...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)