Koca koca kapları, sanki hiç dolmayacaklarmış gibi,
Endişeli
gözlerle, döke saça, hangi gün için dolduruyor şu çocuk.
Hiç olmak istemediği kadar boş, açıkta
Boş oldukça özgür,
özgürleştikçe tutsak…
Belki de en boktan şey “sıfırdan” başlayamamak.
Başlamamak için “sıfırdan” kurulmuşken tüm alarmlar
Tüm ekinler daha çok versin diye toprak, ertelenmişken seneye
Hangi güne hazırlanıyor şu çocuk
Karşıladığı ve karşılaştığı her şeyi evirmeye çalışırken
Kimin birikimlerini yönetiyor ki bu kadar gaddar
İçinden kendi geçen şarkılarda hüzünlenip bir ara verince
Anlatın ona,
Arkasına bakmayı anlatın
İlk kap devrileli çok oldu…
